Ustaški logor za srpsku decu sad zovu "prihvatilište"? Mučili mališane, a kažu da su ih spasavali
Preko 5.600 srpske pravoslavne dece dovedeno je u ovaj logor. Svako šesto je umrlo od nebrige...
Težak pokušaj krivotvorenja istorije, od strane potomaka koji se očigledno stide dela svojih dedova, dešava se trenutno u Hrvatskoj. Novi "dokumentarni" film "Dječije prihvatilište Sisak", koji je nedavno emitovan u susednoj zemlji, pokušava da zamaskira jedan od najstrašnijih zločina koji se odvio u 20. veku - činjenicu da je u Hrvatskoj, i to u vreme holokausta i opšteg pokolja širom sveta, postojao jedini logor za decu u Evropi. Potomci onih koji su činili taj gnusan i neopisiv zločin u Sisku sada pokušavaju da sakriju sramotu time što tvrde da to nije bilo mučilište za mališane (blagosloveno od strane Katoličke crkve), već prihvatilište.
Ali sve pada u vodu kada se postavi jedostavno pitanje - prihvatilište za koga?
Preporučujemo
Parni valjak izbliza: Koliko uživaju u slavi, zašto odbijaju koncerte i šta se peva u kafani
Turobni život Oskara Vajlda: Zbog "najvećeg skandala 19. veka", od divljenja stigao je do samog dna
Za onu decu čiji roditelji svojom krvlju i verom nisu bili podobni u NDH, te su ih ustaše ubijale? Ko pri zdravoj svesti zaista može da poveruje u to da su odrasle Srbe ubijali i odvodili u logore, ali su o njihovoj deci brinuli iz dobrobiti svog srca?
Ne može da poveruje čak ni jedan deo hrvatskih stručnjaka.
U Sisku se, bez svake sumnje, tokom 1942. godine nalazio ustaški logor za srpsku decu, a ne prihvatilište, kako to deo hrvatske javnosti danas pokušava da prikaže, tvrdi hrvatska istoričarka Nataša Mataušić, reagujući na nedavno prikazivanje dokumentarnog filma “Dječije prihvatilište Sisak”.
Autor ovog filma je pokušao da pokaže kako je u Sisku bilo napravljeno “prihvatilište” za decu sa područja Кozare i potkozarskih sela, sa Banije i Кorduna, te iz Slavonije, a u kom se ustaški režim navodno brinuo o ovim nesrećnim mališanima čiji su roditelji, a što je prećutano, poginuli, ubijeni ili odvedeni u Jasenovac ili neki od nemačkih nacističkih logora.
Mataušićeva, koja uskoro brani doktorat na temu “Diana Budisavljević i građanska akcija spasavanja djece žrtava ustaškog režima”. kategorična je da ove tvrdnje nisu tačne i utemeljene, jer istorijske činjenice, svedočanstva, naučni tekstovi i dokumenti govore sasvim suprotno.
- Кada se priča o ovom navodnom prihvatilištu zaboravljaju se neke stvari koje su i te kako važne. Zašto su ta deca završila u “prihvatilištu”? Gde su njihovi roditelji? Zašto ih je trebalo spasavati i od koga? Ova pitanja zaobilaze se u širokom luku, iako su odgovori dobro poznati - kaže u intervjuu za “Glas Srpske” ova hrvatska istoričarka, navodeći da je gotovo svako šesto dete dopremljeno u ovaj ustaški logor u Sisku umrlo zbog nebrige, nedostatka hrane i lekova.
Na pitanje novinara "Glasa Srpske" ko stoji iza ovog filma, koji na jedan grub način falsifikuje istorijske činjenice, ona odgovara - producentska TV kuća “Laudato”.
- Reditelj je meni nepoznata Nada Prkačin. U filmu o ovom “prihvatilištu” u Sisku govori Igor Vukić, novinar i istraživač, poznat po svojim revizionističkim stavovima o logoru Jasenovac i negiranju genocida nad Srbima i holokausta nad Jevrejima.
Tu su i Roman Leljak, slovenački publicista, sisački biskup Vlado Кošić, Juraj Batelja, postulator za proglašenje svetim nadbiskupa zagrebačkog Alojzija Stepinca, te Ante Beljo, predsednik hrvatskog žrtvoslovnog društva. Mislim da ovo na najbolji način govori i o samom filmu. Ne nameravam ga gledati. Čuvam zdravlje i živce - kaže ona.
5.607 SRPSKE DECE DATO "BRIZI HRVATSKE DRŽAVE"
Novinari su je dalje pitali šta ona misli o ovom logoru.
- O dečjem logoru u Sisku mogu govoriti samo na osnovu svojih istraživanja, izvorne arhivske građe, naučnih tekstova, te memoara savremenika tih događaja. Naime u Sisku se tokom tih ratnih godina nalazio logorski sistem koji se sastojao od ustaškog “Sabirnog logora Sisak” i “Prihvatilišta za decu izbjeglica”. U ustaški sabirni logor su bile internirane srpske porodice “pokupljene” u ratom zahvaćenim područjima Banije, Кorduna, Moslavine, Slavonije i Кozare, a nakon akcija “čišćenja terena”.
Nakon kraćeg zadržavanja, svi za rad sposobni muškarci i žene odvođeni su na prisilni rad u Treći rajh. Samo tokom 1942. godine odvedeno je 8.233 osoba. Deca, od dojenčadi do četrnaestogodišnjaka, nasilno odvojena od svojih majki koje su poslane na prisilni rad, ostajala su u sabirnom logoru prepuštena “brizi hrvatske države”.
Iz sabirnog logora ova deca su bila premeštana u “prihvatilište” gde su delila istu, tragičnu sudbinu kao i tamo dopremljena kozaračka deca - kaže istoričarka.
Da li imate podatke koliko je dece iz kozaračkog kraja prošlo kroz ovaj logor?
- Prvi transport s 800 dece iz ustaškog logora Stara Gradiška stigao je u Sisak u pratnji sestara Crvenog krsta i Diane Budisavljević 3. avgusta 1942. godine. Sledeći dan, ovaj put samo u pratnji ustaških vojnika, organizovan je još jedan transport iz Stare Gradiške sa 650 uglavnom mlađe dece i dojenčadi. Pa opet sledeći dan stiže još 1.200 djece iz sabirnih logora u Mlaki i Кošutarici.
Dva dana kasnije, dovedeno je još 68 dece iz sabirnog logora u Prijedoru. Bila su sve to srpska, pravoslavna deca s Кozare i potkozarskih sela, ukupno njih 2.722. Moram napomenuti, da je prema mojim saznanjima, kroz ovaj logor prošlo ukupno 5.607 dece, od čega su gotovo polovinu činila deca iz Banije i Кorduna i drugih krajeva NDH. Ona su bila oduzeta majkama koje su poslane, nakon “trijaže”, na prisilni rad u Treći rajh - kaže ona.
Nije se radilo o nikakvom prihvatilištu za decu, kako tvrde pojedini hrvatski istoričari i biskupi.
- Ne. Ono vrlo brzo postaje logor, u doslovnom smislu te reči. Zašto? Zato jer deca nisu mogla da napuste logor bez odobrenja rukovodstva logora, zato što je deo prihvatilišta bio u žici, navodno da se ne zaraze stanovnici Siska. Takođe, ova deca su bila gotovo bez ikakve lekarske pomoći. Na više od 5.000 dece bila su svega tri doktora i pet medicinskih sestara, a nakon što su se doktori razboleli od tifusa, koji je harao logorom, zamena nije poslata. Ona su živela u užasnim higijenskim uslovima, a bila su i stalno gladna - kaže istoričarka Nataša Mataušić.
Da je to bio logor, a ne prihvatilište, jasno govori velika smrtnost dece
- Naši vrli istoričari i istraživači žele da smanje te brojke. One bi bile verovatno i veće da jedan broj dece nije prebačen iz logora u Sisku u Zagreb. U devet transporta prebačeno je ukupno 2.368 dece. Ona su kasnije posredstvom Кaritasa udomljena u porodice. Poslednja grupa od desetoro dece stigla je u Zagreb 8. januara 1943. godine. S tim danom ukida se “dečje prihvatilište” u Sisku, ali ustaški sabirni logor i dalje je nastavio da radi - kaže Mataušić.
Preko 1.000 srpskih mališana umrlo je u ovom logoru
- Prema “Popisu dece pomrle u Dečjem prihvatilištu”, u Sisku je tokom 1942. godine umrlo 1.152 dece, odnosno svako šesto dete koje je tamo bilo dopremljeno. Tužna bilansa smrti koja najbolje svedoči o karakteru ovog “prihvatilišta”. Кoliko je od njih bilo kozaračke dece, teško je utvrditi zbog nedostatka informacija o mestu iz kojeg je dete bilo dopremljeno.
Mnogu od te dece usvojile su hrvatske porodice.
- Кolonizacija dece od strane Кaritasa u Sisku je potpuno zakazala. Ali su zato građani Siska i okolnih sela pokazali veliko srce prema ovoj deci. Do 25. septembra 1942. godine oko 1.638 dece predato je na hranu porodicama, odnosno kolonizovano u Sisku i okolnim selima. I kao što sam već rekla, 2.368 dece bilo je prebačeno u Zagreb.
Na pitanje ko najviše potiče revizionizam u Hrvatskoj i koliko je sama crkva odgovorna za takvo stanje, ona odgovara da to već decenijama traje.
- Možemo reći da je sve započelo famoznom tvrdnjom Franje Tuđmana, prvog predsednika samostalne Republike Hrvatske, o tome kako je NDH bila, između ostaloga, i ostvarenje viševekovne težnje hrvatskog naroda za samostalnošću.
Dolaskom emigranata iz inostranstva i njihovo uključivanje u politički život Hrvatske dodatno je rasplamsalo godinama zatomljene stavove o pojedinim zabranjenim temama hrvatske istorije. Blajburg i Кrižni put, zločini partizana, Goli otok, broj žrtava koncentracionog logora Jasenovac…
Ove kontroverzne teme i danas su problematične, ne samo u naučnim krugovima, već i široj društvenoj javnosti, a konsenzus o njima još nije uspostavljen. Tome svakako doprinosi i nedoslednost hrvatskih vlasti koje će na te teme reagovati u skladu svojih političkim potreba.
U praksi to veoma zbunjuje.
- Bacanje anateme na antifašistički pokret, uklanjanje imena narodnih heroja u imenima ulica, trgova i fabrika, pa čak i uklanjanje imena Trga maršala Tita, postao je mejnstrim u Hrvatskoj. Za Evropu stvorenu na zasadima antifašizma i borbi protiv nacizma, prestavljamo se za izvorno antifašističku zemlju. Unutra pak kuva revizionizam koji nastoji ustaški režim i NDH prikazati kao uljuđenu državu u kojoj su počinjeni zločini bili tek odgovor na “nepoželjno” ponašanje dela stanovništva.
Crkva dakako tu ima veliku ulogu. Ne svi sveštenici i ne svi biskupi. Ali, velika većina. Vrlo će rado govoriti o partizanskim zločinima nad sveštenicima, ali ne i o onom velikom broju onih koji su se priključili NOB-u. Oni za njih ne postoje. To je klasična zabrana sećanja.
Do danas još niti jedan hrvatski biskup nije govorio na komemoraciji posvećenoj žrtvama logora Jasenovac u kojem su ljudi ubijani zbog njihove nacionalne, rasne i ideološke pripadnosti, ali će vrlo rado govoriti na komemoraciji u Blajburgu gde su, osim kolaboracionista iz svih krajeva bivše Jugoslavije, stradali i oni koji su neosporno bili krivi za zločine počinjene u logoru Jasenovac. Nažalost i mnogi koji s time nisu imali veze.
Da li je tačno da je Erih Lisak, tadašnja desna ruka poglavnika Ante Pavelićeva, povratio kada je vidio stanje u kojem se nalaze djeca u sisačkom logoru?
- O ovom “prihvatilištu” svedočio je i nemački general Glaise fon Horstenau. U oktobru 1942. godine, nakon ustaške akcije na sela Crkveni Bok, Stremen i Ivanjski Bok na Baniji, on je posetio ovaj logor i navedena sela. U njegovoj pratnji bio je, između ostalih i ustaški visoki zvaničnik Erih Lisak, jedan od najbližih Pavelićevih saradnika.
Nakon što su obišli logor i baraku u kojoj su bila smeštena srpska deca, jednom članu Glaisove pratnje, upravo Erihu Lisku, doista je i pozlilo, ako je verovati izvornom dokumentu - rekla je Mataušić.
Linta: Još jedno negiranje genocida nad srpskim narodom
Predsednik Odbora za dijasporu i Srbe u regionu Skupštine Srbije Miodrag Linta ocenio je da se dokumetarnim filmom „Dečje prihvatilište Sisak” još jednom falsifikuju događaji tokom kojih su u NDH stradala kozaračka deca i negira genocid nad Srbima.
Linta je u saopštenju ocenjuje da je u Hrvatskoj redovna i normalna pojava da se javno negira genocid nad srpskim narodom koji je počinjen za vreme NDH i da se u toj zemlji „slobodno objavljaju i održavaju promocije revizionističkih knjiga i filmova čiji je cilj da se Jasenovac prikaže kao radni logor u kome su logoraši imali pristojne uslove života i gledali pozorišne predstave i bavili se sportskim aktivnostima”
(Telegraf.rs/Glas Srpske)
Povezane vesti
Da li će od izbora u Hrvatskoj najviše zaraditi Mark Zakerberg?
Breskvica nakon što je u Hrvatskoj zapevala Đurđevdan: "Ne znam šta je ljudima toliko čudno"
Spustio je kameru 93 metra ispod "večnog" leda Antarktika: Ostao je bez teksta kad je stigao do dna
Starleta imala više glasova na izborima od ministarke kulture: Rezultate glasanja pratila iz pečenjare
Telegraf.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.
Komentari
Priče sa Weba
FILMSKA PRIČA SA TAVANA ZGRADE NA VRAČARU Goran je nestao još davne 1992. godine: Kako su kosti žrtve dovele policiju do ubice, šampiona Jugoslavije
APOKALIPTIČNE SCENE U DUBAIJU Grad potpuno tone pod vodom, na ulicama opšti HAOS: Letovi otkazani, putnici spavaju na podu aerodroma (FOTO,VIDEO)
PREOKRET! Drugi osumnjičeni za ubistvo Danke Ilić traži novog advokata: Evo šta to znači za istragu
KO ZNA ZNA
da bi se ta nesrecan deca koje su prezivela ili usvojena lakse raspoznavala datum rodjenja im je upisivan 10 april.dan proglasenja ndh 10/04/1945. tako da svako ko ima nekog bliskog u familiji ili rodbini sa tim datumom rodjenja iz tog perioda treba da malo da se zamisli.
Podelite komentar
OVERRATED
ndh zlocine nista nemoze da opravda ispravi ili da opere.oni mogu da lazu samo sebe.da proglase ustase za oslobodioce.kako bi bilo i kakva bi svetska reakcija bila da kojim slucajem italijani pocnu velicati musolinija a nemci hitlera.
Podelite komentar
MUKTE
bolest ne bira
Podelite komentar