Milan je ruskim tenkom oslobađao Srbiju od nacista i fašista: Posle toga se borio i na Kosovu

Printskrin: Youtube/Radio-televizija Vojvodine

U nedelji Novi Sad slavi 76 godina od oslobođenja od fašizma, a o iskustvima iz rata govori devedesettrogodišnji Milan Runić, profesor i dekan Tehnološkog fakulteta u penziji, Novosađanin koji je veći deo rata proveo u ruskom tenku i učestvovao u oslobođenju Beograda 1944. godine.

Preporučujemo

Milan je bio srednjoškolac kada su mađarske okupacione snage ušle u Novi Sad. Kako kaže, okupatori su upali i u dvorište njegove kuće, a od sigurne smrti spasio ih je otac koji je govorio mađarski i bio je rezervista austrougraske vojske u Prvom svetskom ratu.

Tada sedamnaestogodišnji Runić, kako piše portal 021.rs,  napustio je Novi Sad i sa majkom otišao kod sestre u Kruševac. U okolini Kruševca partizanske jedinice su prilikom jedne akcije ubile više destina vojnika nemačkih okupacionih vlasti, a nakon toga Nemci su počeli odmazdu, hapsili su ljude i vodili ih na streljanje. Runić je još uvek bio učenik gimnazije kada je shvatio da mora da napusti grad. Zahvaljujući vezama svog zeta koji je bio u jugoslovenskoj vojsci pre rata, otišao je na selo i priključio se partizanskom pokretu.

- U mojoj jedinici uglavnom su bili seljaci i bitke smo vodili sa bugarskom vojskom koja je bila raspoređena u tom delu Srbije. Negde kod Zaječara prvi put smo se sreli sa jedinicama Crvene armije -  kaže profesor Runić.

S obzirom na to da je njegova tetka još pre rata bila udata za Rusa, a živeli su u Novom Sadu, Milan je naučio da govori ruski jezik. Činjenica da je govorio jezik, ali i dobro obrazovanje bili su presudni da se naš sagovornik priključi tenkovskim jedinicama Crvene armije: 

- Njima je trebao nišandžija u tenku T34 i ubrzo su me obučili za to. Komandir je bio Rus, a vozač tenka Uzbekistanac. Najveća bitka u kojoj smo učestvovali je bila između Čačka i Kraljeva, a prvi grad u koji smo ušli je bio upravo Kruševac iz kojeg sam ja ranije pobegao.

Tokom borbi u Srbiji, Milan se sreo i sa borcima koji su poput njega bili poreklom iz Bačke, ali su imali drugačije sudbine. Reč je uglavnom o Srbima koji su prisilno mobilisani u mađarsku vojsku, ali su nakon poraza od sovjetske vojske na Dnjepru prešli na stranu saveznika.

Prema Runićevim rečima, ti Srbi iz Bačke su formirali Prvu jugoslovensku brigadu, koja je sada zajedno sa jedinicama Crvene armije učestvovala u borbama u okolini Kruševca.

Most kralja Aleksandra srušila je Jugoslovenska vojska 12. aprila 1941, ispostavilo se bespotrebno, i to u trenutku kada je po mrklom mraku ispod njega prolazio brod „Tanasko Rajić“ sa 110 članova posade, od kojih je 95 izgubilo život. Originalni natpis ove slike datira je na 6. april, ali to ne može biti jer nije srušen tokom nemačkog bombardovanja. Foto: Znaci.net/Muzej revolucije naroda Jugoslavije

Najveće borbe između Slavije i Železničke stanice

- Moja tenkovska jedinica je nastavila put ka Beogradu, a posebno jak otpor fašističkih snaga bio je kod Jagodine, a zatim i kod Smedereva. U bici kod Belog potoka moj komandir je poginuo. Podigao je poklopac i neprijateljski snajperista ga je pogodio. Ja sam primetio da nam se približava nemački tenk koji je išao kao izvidnica, rekao sam Uzbekistancu da povuče tenk u šumu, pucao sam i pogodio motor neprijateljskog tenka -  svedoči Milan i dodaje su nakon toga usledile poslednje bitke za Beograd.

Profesor Runić, koji je u međuvremenu postao zapovednik tenka, ističe da su najveće borbe u gradu vođene između Slavije i Železničke stanice.

- Posle bitke kod Železničke stanice, nemačke okupacione snage su počele da se predaju, a sve veći broj jedinica Crvene armije je počeo da pristiže u glavni grad. Istakao bih i herojstvo učitelja Miladina Zarića koji je upucao jednog Nemca i praktično razminirao Stari savski most. Kasnije smo prešli preko tog mosta i nastavili ka Sremu - priseća se on.

Nakon oslobođenja Beograda, rođeni Novosađanin Milan Runić, završio je svoju ratnu priču u ruskom tenku, jer su za sovjetsku vojsku postojali drugačiji planovi, a naša Narodnooslobodilačka vojska je tražila da on pređe u svoju matičnu armiju. Nastavio je da se bori na Sremskom frontu, ali i na Kosovu.

Profesor Runić je zbog herojskih dela tokom Drugog svetskog rata više puta odlikovan, a autor je i dve knjige o ratu koje je sam objavio pod nazivom "Sećanja 1 i 2".

(Telegraf.rs)