Da li znate zašto je Beli anđeo nestao? I još četiri neverovatne stvari o srpskoj svetinji!

Otkrivamo zašto je najčuvenija freska sa ovih prostora poslata u svemir, a onda i Amerikancima, i kako je vekovima čuvala srpski narod

Arhanđel Gavrilo koji sedi na Hristovom grobu obučen u hiton beo kao sneg, misterioznim pogledom upoređivanim sa podjednako zagonetnim osmehom Mona Lize - bez razlike koji je ugao posmatranja - posetioce gleda direktno u oči.

Preporučujemo

I ostavlja ih bez reči...

Svojom veličanstvenošću, uzvišenošću i mističnošću freska "Beli anđeo" iz crkve Vaznesenja Hristovog manastira Mileševa ne može da se poredi ni sa jednom drugom, te ne čudi što se ubraja u najlepše radove srpske i evropske umetnosti srednjeg veka i što su putopisci 19. veka još u ona vremena jednostavno objasnili "da joj ni Đoto nije ravan".

Skoro da ne može da se zamisli vreme kada je bila skrivena od očiju javnosti, a istina je da puna četiri veka ovu fresku koja je inače deo kompozicije "Mironosnice na Hristovom grobu" niko nije mogao da vidi, jer je u 16. veku preko nje bila naslikana druga freska.

Tako je "Beli anđeo", kojeg su nepoznati autori naslikali još u 13. veku bio sakriven između 16. i 20. veka kada je crkva Vaznesenja Hristovog restaurirana, a gornja slika - uklonjena.

Ekipa Telegrafa izdvaja pet veličanstvenih stvari vezanih za jedno od najvećih srpskih nacionalnih blaga.

Putovanje u svemir

Kada je iz Evrope poslat prvi satelitski signal u vasionu - u "paketu dostignuća zemljana", a to je u stvari bila poruka eventualnim razumnim bićima u vasioni, bile su slike - čovekovog osvajanja Meseca, Kineskog zida i "Belog anđela".

Osim što je vezana za "nebesa" i "onostrano", freska je izabrana i kao jedan od najlepših i najstarijih umetničkih komada na svetu.

Pozdrav Evropljana Amerikancima

Prvi satelitski prenos video signala 1963. između Evrope i Severne Amerike sadržao je sliku "Belog anđela" među prvim kadrovima, koji su predstavljali pozdrav Evropljana Amerikancima.

Freska je izabrana kao najznačajniji komad umetnosti Starog kontinenta, i svojevrsni simbol mira, ali i zato što otelovljuje hrišćanske poruke - veru, ljubav i nadu.

Spasenje

Vaskrsenje Hristovo je u hrišćanskom učenju preduslov za buduće vaskrsenje svih pravednika, pa su pogledi vernika kroz istoriju često bili upereni u fresku "Beli anđeo" s verom u spasenje. To se činilo tokom svih ratova koji su kroz istoriju potresali srpski narod, zaključno sa NATO agresijom 1999. godine.

O čudima su svedočili brojni Srbi, ali i narodi drugih veroispovesti koji su neretko dolazili po pomoć kod "Belog anđela". Prema rečima meštana ovog kraja, veruje se da je upravo ova freska zaštitila Srbiju od još jačih razaranja '99.

Tajna čudotvorne moći

Čudotvorna moć freske vekovima se objašnjavala jednom legendom, koju vam u celosti prenosimo.

Srpski vitezovi, takozvani "čuvari koplja Svetog Đorđa" bili su poznati po svojim čudima, a ta čuda su pripisivana relikvijama koje su oni posedovali. Među "čuvarima" kruži priča o trojici vitezova koji su u crkvici na Crnoj stijeni čuvali Hristovu Plaštanicu. Krstaške horde, naročito templari  koji su nadirali sa zapada te 1187. godine, pljačkali su i uništavali sve pred sobom.

Naoružani do zuba u metalnim pancirima i sa tri crne glave na grudima pojavili su se u sumrak pred crkvicom na Crnoj stijeni, jašući samo crne konje. Stotinjak templara imalo je samo jedan cilj - da uzmu Plaštanicu iz crkve.

Te večeri tri "čuvara koplja Svetog Đorđa" stala su pred strašnu vojsku kako bi sačuvali Plaštanicu. Metalni zvuk se čuo do duboko u noć. Kad je pao i zadnji vitez, na Crnoj steni ukazao se beli anđeo Gavrilo pokazujući prstom na Plaštanicu koja je polako nestajala u steni. Upravo na tom mestu 1227. godine kralj Vladislav, unuk Stefana Nemanje, podigao je manastir Mileševu.

Manastir Mileševa se nalazi kod Prijepolja na reci Mileševki. Zadužbina je kralja Vladislava iz 1234-35 godine. Godinu dana kasnije, 1236. kralj Vladislav je u Mileševu preneo telo Svetog Save.

Godine 1377. ovde se bosanski kralj Tvrtko proglasio za kralja Srbije.

(Katarina Vuković)