NAJMOĆNIJA ČETNIČKA FOTKA IZ DRUGOG SVETSKOG RATA: Ovo je Branko Bogunović, potomak rođaka cara Dušana (FOTO)

Četnički vojvoda Branko Bogunović u starom ustaničkom odelu koje je 1715. nosio serdar Milovan Pavasović a tokom Nevesinjskog ustanka vojvoda Golub Babić. Foto: Wikipedia/Creative Commons/Bogunovic

Branko Bogunović se rodio 24. novembra 1911. godine u Drvaru, tada na tlu Austrougarske monarhije. Porodično predanje kaže da je ovo bratstvo izdanak nekog Boguna Nemanjića, čiji je sin Lavrentije bio u službi na dvoru cara Dušana, koji mu je bio i rođak. Kasnije su Bogunovići vekovima živeli u Dubrovniku, odakle su se raselili po dinarskim predelima.

Preporučujemo

Branko je, kažu, bio izdanak baš tog plemena. On je osnovnu školu završio u rodnom gradu, srednju u Banja Luci, a vojni rok je u Kraljevini Jugoslaviji služio u Sarajevu. Posle je bio čuvar državnih šuma u Drvaru, a iz braka sa Milkom Bašić dobio je sina Duška.

Tokom Drugog svetskog rata dobio je čin vojvode, postao pomoćnik Momčila Đujića i komandant četničkog korpusa "Gavrilo Princip". Zapravo, upravo je Branko Bogunović predvodio srpske ustanike koji su 27. jula 1941. godine izvršili napad na Bosansko Grahovo kom prilikom je ubijeno oko stotinu Hrvata, među kojima navodno pet žena i devetoro dece, kao i jedan sveštenik, što je bila odmazda zbog ustaških zločina koji su počeli par meseci ranije.

Četnički komandanti Cvjetičanin i Bogunović raportiraju italijanskom komandantu u Bosanskom Grahovu avgusta 1942. Foto: Znaci.net

U tom trenutku, ustanak još uvek nije imao nikakvu ideološku obojenost: dapače, u socijalističkoj Jugoslaviji se ovaj događaj slavio kao Dan ustanka naroda Bosne i Hercegovine.

Kao pripadnik Dinarske divizije morao je biti deo italijanske Dobrovoljačke antikomunističke milicije (ita. Milizia Volontaria Anti Comunista) koja je nastala sporazumom između italijanskog generala Marija Roate (zapovednika 2. armije) i Pavelića. Postoje neke implikacije da je sarađivao i sa ustašama protiv partizana, ali je pitanje koliko su pouzdane.

Jer, svi podaci su haotični i često kontradiktorni; svakako su se četnici na prostoru tzv. NDH borili i protiv partizana i protiv ustaša, uprkos postojanju ograničene saradnje sa ovim potonjim (možda nije sam Bogunović u tome učestvovao, ali za ljude poput Uroša Drenovića postoje foto-dokazi), jer se u građanskom ratu koji traje četiri godine na ogromnom području, savezništva menjaju kao čarape, i sve zavisi od situacije na terenu, i od ponašanja druge strane od mesta do mesta. Ipak, Dinarska divizija se ponajviše tukla sa komunistima.

Vojvoda Golub Babić, jedan od vođa Nevesinjskog ustanka, u starom odelu serdara Milovana Pavasovića iz 1715. godine. Foto: Wikipedia/Creative Commons/Bogunovic

Što se konkretno tiče samog Branka Bogunovića, njemu je, zbog ratnih zasluga i podviga, sveštenstvo crkve Svetog Petra u selu Donji Tiškovac navodno poklonilo jedno staro odelo visokog prestiža, koje je kažu, čuvalo vekovima unazad. Odelo je prvo pripadalo serdaru Milovanu Pavasoviću koji ga je nosio tokom ustanka 1715. godine; tokom Nevesinjskog ustanka 1875. godine nosio ga je slavni hajdučki harambaša i vojvoda Golub Babić. Branko Bogunović pozira sa puškom u tom odelu na slici na samom početku teksta.

Branko Bogunović je ranjen 4. decembra 1944. godine u borbi sa partizanima prilikom proboja opsade sela Pađene na oko 12 kilometara od Knina, prema Lici. Početkom naredne godine je zarobljen i streljan bez suđenja. Sudbina odela, koje je pokretno kulturno dobro, nama nije poznata, ali se nadamo da je preživelo jer je neprocenjivo.

Inače, rođeni brat Brankov je bio Uroš Bogunović Roca, narodni heroj i general-major JNA, koji je 2006. preminuo u Beogradu u 92. godini života. On je bio prvi komandant VI krajiške NOU brigade, formacije u sklopu IV krajište divizije, oformljene još 14. oktobra 1942. od jedinica I krajiškog NOP odreda.

(Telegraf.rs)