Umrla Dušica Živković

Dušica Živković, istaknuta srpska etnološkinja i muzejska savetnica, je preminula, piše radiomagnum.rs.

Put Dušice Živković počeo je u Zaječaru, gde je rođena 7. novembra 1955. godine. Već tokom studija etnologije i antropologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu, pokazala je izuzetan talenat i strast prema očuvanju prošlosti, učestvujući u izradi stalnih postavki u Radul begovom konaku i Narodnom muzeju u svom rodnom gradu.

Preporučujemo

Njena prava profesionalna odiseja započinje 1979. godine u Zavičajnom muzeju u Knjaževcu. To nije bio samo posao, već mesto gde je gradila svoj zanat, prolazeći sve stepenice – od kustosa i višeg kustosa do muzejskog savetnika. Gotovo tri decenije posvetila je ovoj instituciji, a u periodu od 2001. do 2008. godine, kao direktorka, udahnula joj je novu energiju i viziju. Njen rad u Knjaževcu postao je primer kako lokalni muzej može postati epicentar kulturnog i naučnog života jedne zajednice.

Ipak, kruna njene karijere i njen najveći legat nastaju nakon dolaska u Beograd. Vlada Republike Srbije prepoznala je njen potencijal, imenujući je 2008. godine za v.d. direktora Etnografskog muzeja, a ubrzo potom i za pomoćnika ministra za kulturno nasleđe. Sa te pozicije, Dušica Živković je pokrenula proces od istorijskog značaja.

Zahvaljujući njenom neumornom radu, strateškom planiranju i diplomatskoj veštini, Srbija je 2010. godine potpisala UNESCO-vu Konvenciju o zaštiti nematerijalnog kulturnog nasleđa. To nije bio samo formalni čin. Ona je shvatila da potpis bez sistema ne znači ništa. Stoga je inicirala, osmislila i formirala regionalnu mrežu koordinatora za očuvanje ovog nasleđa širom Srbije. Uspostavila je Centar za zaštitu nematerijalnog kulturnog nasleđa pri Etnografskom muzeju u Beogradu, postavljajući temelje sistema koji i danas uspešno funkcioniše i brine o našim običajima, zanatima, pesmama i verovanjima.

Pored ovog kapitalnog dostignuća, njen doprinos je daleko širi. Kao muzejski savetnik u Etnografskom muzeju od 2012. do 2020. godine, bila je zadužena za važne zbirke koje se tiču tradicionalnog privređivanja. Učestvovala je u brojnim nacionalnim i međunarodnim projektima i terenskim istraživanjima, povezujući domaću nauku sa svetskim tokovima.

Iza nje stoji impresivan opus: više od 100 realizovanih izložbi, 10 stalnih muzejskih postavki i veliki broj objavljenih naučnih i stručnih radova. Njena sposobnost da kompleksne etnološke teme približi široj publici, uz zadržavanje najviših naučnih standarda, učinila ju je jedinstvenom figurom na kulturnoj sceni.

Njen rad prepoznat je i van granica Srbije, o čemu svedoči i Grand prix Festivala Evropskih televizija u Parizu još 1993. godine. Ipak, nagrada za životno delo Etnografskog muzeja ostaje najznačajnije priznanje, jer dolazi od kolega koji najbolje razumeju dubinu i značaj njenog doprinosa.

(Telegraf.rs/izvor: radiomagnum.rs)