Zašto Kina, druga najbogatija zemlja na svetu, nije u Grupi 7 najbogatijih zemalja sveta? (FOTO)

Iako su američki i kineski BDP po paritetu kupovne moći praktično identični, zbog toga što Kina ima preko četiri puta više stanovnika, to u praksi znači da prosečak Kinez živi kao prosečan Srbin: četiri puta gore nego prosečan Amerikanac. A Srbija ne može da uđe u grupu 7 najbogatijih zemalja sveta

Nećemo ulaziti u političke razloge, mada smo sigurni da i oni postoje. Jednostavno, taj tip spekulacije je besmislen jer ne baratamo činjenicama; one su poznate samo malom broju ljudi u najmoćnijim zemljama sveta.

Preporučujemo

MISTERIJA BROJEVA NA JEDNOJ OD NAJVIŠIH ZGRADA U HONGKONGU: Svake večeri se pojave, a sad svi znaju šta znače (FOTO)

Ono čime ćemo se baviti jeste ekonomija, što je osnovna poenta grupe koja se kolokvijalno naziva "grupa 7 najbogatijih zemalja sveta" a zvanično Grupa 7; do pretprošle godine bila je to Grupa 8, ali je onda Rusija izbačena zbog krize u Ukrajini.

Što se tiče nominalnog BDP-a (bruto domaći proizvod), Narodna Republika Kina je druga na svetu, odmah iza Sjedinjenih Američkih Država; vrednost mu je 10,983 triliona američkih dolara.

Njen BDP po PKM (paritet kupovne moći; ukratko, obračunava se u domaćoj valuti koja se uvek računa kao jednaka američkom dolaru po snazi; smatra se da realnije i bolje odslikava stvari) je 19,392 triliona, po čemu je Kina prva na svetu, ali tek neznatno jača od Amerike čiji je BDP (i nominalni i po PKM) uvek isti, jer se uvek računa u dolarima: 19,268 triliona.

Međutim, broj stanovnika Kine je 1,4 milijarde, dok na primer Amerika ima 320 miliona žitelja; to u suštini znači da Amerika od Kine ima sedam puta jači nominalni BDP po glavi stanovnika, i od Kine četiri puta jači BDP po PKM po glavi stanovnika (američkih $56.412 po glavi stanovnika naspram kineskih $15.095).

Drugim rečima, ma koliko ovo suludo zvučalo, Kina nije ekonomski razvijena zemlja (naravno, to će postati ako se njen razvoj nesmetano nastavi), već je samo ogromna zemlja sa srednje razvijenom ekonomijom.

Da bismo vam to stavili u perspektivu, pogledajmo srpsku ekonomiju: naš BDP po PKM je gotovo identičan kineskom! Drugim rečima, prosečan Kinez živi isto kao i prosečan Srbin, dok prosečan Amerikanac živi četiri puta bolje i od nas i od Kineza.

Međutim, pošto nije Amerika jedina na listi sedam najbogatijih zemalja sveta, pogledajmo ostale; koncentrišemo se samo na BDP koji se računa po PKM, jer je realniji i jer Kina bolje prolazi u njegovom slučaju.

Kanadski BDP po PKM po glavi stanovnika je $45.488 (tri puta veći od kineskog), francuski je $41.181 (2,7 puta veći od kineskog), nemački je $47.033 (3,1 put veći od kineskog), italijanski je $35.665 (2,3 puta veći od kineskog), japanski je $38.210 (2,5 puta veći od kineskog), dok je britanski $41.159 (2,7 puta veći od kineskog).

Drugim rečima, da bi Kina, što se ekonomskih merila tiče, došla do toga da uđe u G7 (onda bi to ponovo bilo G8), morala bi da barem udvostruči snagu svoje ekonomije uz zadržavanje ovog broja stanovnika; pošto je ovo potonje nemoguće, to znači da bi morala da utrostruči snagu svoje ekonomije, jer bi morao da se uzme u obzir i rast drugih ekonomija.

Naravno, tu se onda javljaju i mnoga druga pitanja. Da li je uopšte moguće, da li je fizički izvodljivo da životna sredina na našoj planeti izdrži postojanje dve ili više "amerika"? Da li je to ekonomski uopšte i moguće?

Sa druge strane, da postoji politička volja da se Kina ubaci u G7, Kina bi bila ubačena u G7. Jednostavno bi računali ukupnu snagu njene ekonomije i ne bi se bavili bogatstvom po glavi stanovnika. Zar ne?

(Telegraf.rs)