Četiri decenije od odlaska Zorana Radmilovića: Po kojoj ulozi ga najviše pamtite?

Zoran Radmilović, nezaboravni srpski glumac, ovaj svet napustio je 21. jula 1985. pre četrdeset godina.

Osoben i kao ličnost i kao glumac, upamćen je kako po izrazito karakternim ulogama, tako i kao humorista ili genijalni improvizator.

Preporučujemo

Iza mrzovoljnog, svojeglavog, namrgođenog nastupa, Radmilović je bio kozer koji nije propuštao priliku za najrazličitije dosetke, kako u svakodnevnim odnosima s ljudima, tako i na sceni, iako su njegovi najbliži svedočili da je privatno bi povučen, takoreći sramežljiv.

Rođen je u Zaječaru, u izrazito građanskoj porodici, maja 1933.

Otac je bio sudija, deda inače rodom Nemac koji je ime Rihard promenio u Radmilo, arhitekta.

Osnovnu školu i gimnaziju pohađao je u rodnom Zaječaru. Iako stasao u centru varoši, u zrelim godinama ponekad je, sasvim uozbiljen, objašnjavao kako se mučio kao ubogi đak pešak. Bio je to izvesno njegov otklon prema nametanim vrednostim poretka u kojem je živeo, svojevrsni cinizam.

Kako je svedočio gluma ga je privlačila od najranijih dana, što međutim nije nailazilo na razumevanje u poriodici.

Stoga je, kao navodno racionalniji put, dve godine studirao na Pravnom fakultetu. Iako je potom pokušao na arhitekturi, pa na anglistici, konačno ipak upisuje Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju. Diplomirao je u klasi Mate Miloševića, 1963. godine.

Profesionalno, posle dugogodišnjeg amaterskog staža, glumi se posvećuje 1962. kada postaje član Beogradskog dramskog pozorišta, gde se zadržao do 1968. da bi se potom našao u Ateljeu 212.

Tumači njegove umetničke karijere zaključili su da se verovatno prelomni moment u njegovom usponu dogodio 1964. godine.

Sticajem okolnosti pojavio se tada u predstavi "Kralj Ibi", Alfreda Žarija, što se ispostavilo kao trijumf. Od te uloge je inače upravo odustao Ljuba Tadić, pa je Radmilović dobio priliku koju je, po opštoj oceni, veličanstveno iskoristio.

Nastupaće potom s tom ulogom tokom naredne dve decenije, s velikim uspehom, ne samo u zemlji već i u SAD, Žarijevoj Francuskoj, Sovjetskom Savezu.

Njegovim velikim uspehom smatra se takođe ostvarenje Molijera po tekstu Mihaila Bulgakova, za šta je nagrađen priznanjem grada Beograda (Oktobarskim).

Šira javnost verovatno ga najviše pamti po "Radovanu III" Dušana Kovacevića, gde je nizom kozerija i gegova, privlačio i publiku koja inače teatru nije posebno sklona.

Prvu ulogu na filmu ostvario je u delu "Čudna devojka" Jovana Živanovića 1962. godine.

Sledile su brojna filmska, televizijska, teatarska ostvarenja, najrazličitijeg žanra. Na filmu je ostvario dvadesetak uloga.

Igrao je i teško oboleo, takoreći do poslednjeg daha, "Radovana III" 299. put, 9. juna 1985.

Kako su svedočili najbliži, uglavnom je dok je mogao, ignorisao, izbegavao, lekarske tretmane i naloge.

Ovaj svet napustio je 21. jula 1985. godine. Imao je tada 52 godine.

Pozorište u njegovom Zaječaru nazvano je po njemu.

Genijalni improvizator, džez glumac, kako ga je opisao Dušan Kovačević, pored kog su i njegove kolege na sceni teško zadržavale smeh, omiljen za života, ostao je to i decenijama posle preranog odlaska.

(Telegraf.rs/Tanjug)