40 godina od kako nas je napustio Zoran Radmilović

U ponedeljak, 21. jula 2025. godine obeležiće se 40 godina od smrti jednog od najvećih i najvoljenijih srpskih i jugoslovenskih glumaca, Zorana Radmilovića.

Direktori Pozorišta Atelje 212 i Pozorišta Timočke krajine iz Zaječara, položiće cveće u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.

Preporučujemo

Tokom svog života glumio je u 104 ostvarenja. Neprevaziđeni majstor improvizacije, oduševljavao je pozorišnu publiku, često stvarajući utisak da je sam – čitavo pozorište.

Rođen je 11. maja 1933. godine u Zaječaru.

Tokom svoje bogate filmske, serijske i pozorišne karijere, igrao je u filmovima kao što su “Maratonci trče počasni krug” i “Majstori, majstori”, seriji “Majstorska radionica”, kao i predstavama “Radovan Treći” i “Kralj Ibi”.

Po očevoj želji, Zoran je upisao Pravni fakultet u Beogradu, a potom je studirao i na Arhitektonskom i Filološkom fakultetu. Uporedo je oprobao svoje glumačke mogućnosti u KUD „Ivo Lola Ribar“, a zatim je upisao i postupno apsolvirao glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju i započeo karijeru u Beogradskom dramskom pozorištu (1962—1968), u kome isprva nastupa u manje značajnim predstavama.

Godine 1964, zbog odustajanja Ljube Tadića, Radmilović uskače u naslovnu ulogu u “Kralju Ibiju” (na sceni Ateljea 212), predstavi koju pretvara – razotkrivajući potpuno izuzetnu glumačku nadarenost – u trijumf improvizacije (veliki uspeh ostvaruje i na gostovanjima u Parizu, Moskvi, Njujorku, Veneciji i dr.) , u „svoju scenu“ koja će trajati (zajedno s kasnijim “Radovanom III” Dušana Kovačevića) dve decenije.

Iako je ostvario niz uspelih uloga u pozorištu (stalni je član Ateljea 212 od 1968. godine do smrti), na filmu, televiziji i estradi, sve su one ostale u seni „uloge života“ u “Kralju Ibiju” (čak i kad se radi o briljantnom ostvarenju – ulozi Molijera u istoimenom komadu M. A. Bulgakova, za koju je nagrađen Oktobarskom nagradom grada Beograda).

Radmilović je na filmu je debitovao 1962. godine (“Čudna devojka”, “Jovana Živanovića”) i odigrao oko dvadeset uloga. Glavne je ostvario u filmovima “Glineni golub” (T. Janić, 1966), “Ram za sliku moje drage” (Mirza Idrizović, 1968), “Pogled u noć” (N. Stojanović, 1968), “Paviljon 6″ (L. Pintilije, 1978), “Srećna porodica” (Gordan Mihić, 1980). Pamte se njegove glumačke bravure u filmovima : „Majstori, majstori“, „Šesta brzina“, „Maratonci trče počasni krug“, „Šećerna vodica“…

Igrao je u brojnim TV serijama, od „Ceo život za godinu dana“, preko „Više od igre“ do „Priča iz radionice“.

Svoju poslednju, 299. po redu predstavu “Radovan III”, Zoran je održao 9. juna 1985. godine uz velike bolove. Međutim, opet uz njegovu veliku želju predstava je održana do kraja. Samo tri dana kasnije prebačen je u bolnicu iz koje se nije vratio.

Dobio je nagradu za životno delo „Dobričin prsten“ 1983. godine. U bolničkoj postelji primio je Sedmojulsku nagradu. Umro je u 52. godini života.

Danas, u njegovom rodnom gradu Zaječaru njegovo ime nosi ulica u kojoj se rodio, Pozorište Timočke krajine i, već 33 godine, značajan pozorišni festival „Dani Zorana Radmilovića“ na kome se svake večeri dodeljuje nagrada “Zoranov brk” za glumačku bravuru. Kompanija Novosti je 1988. godine ustanovila Nagradu „Zoran Radmilović“ koju dodeljuje poseban žiri na Sterijinom pozorju, a od 1993. godine i Fondacija "Zoran Radmilović" učestvuje u dodeli nagrade. U Mileševskoj ulici u Beogradu, 21. jula 2010. godine, postavljena je spomen ploča u čast Zorana Radmilovića u organizaciji Ateljea 212 i opštine Vračar. Ispred Ateljea 212 se nalazi skulptura – Zoran u ulozi kralja Ibija, a njegova bista je u foajeu pozorišta.

(Telegraf.rs/PR)