Sonja Biserko ocrnila Srbiju gore od Hrvata!

Sonja Biserko, predsednica Helsinškog komiteta za ljudska prava u Beogradu je na poziv hrvatskog pravnog tima, opisala „istorijski, politički i kulturni kontekst“ Srpskog nacionalnog programa i njegovu ulogu između 1991. i 1995. godine iz „čvrstog uverenja da je on bio presudan za tragičan kolaps Jugoslavije“, pišu "Večernje novosti".

Preporučujemo

Biserkova je govorila o oživljavanju koncepta „velike Srbije“ i ocenila da je iskustvo sa Ustavom iz 1974. bilo od značajnog uticaja na ponašanje Srba tokom dezintegracije SFRJ, pošto je ustavna transformacija učinila još daljim zadovoljavajuće rešenje srpskog nacionalnog pitanja. Srpska elita, tvrdila je, vratila se na nacionalni program koji se neformalno pripremao još od ranih sedamdesetih, artikulisan 1986. godine u Memorandumu SANU, dok su vodeći mislioci oživljavali kosovski mit u službi političkog povezivanja Srba:

- Milošević je ustanovio diktatorsku vladavinu koja mu je omogućila da srpsko pitanje potegne u Hrvatskoj i BiH, i to predstavi kao državno pitanje. Upravo u skladu sa pozicijom koju je promovisao Dobrica Ćosić i njegov krug.

O Ćosiću, Biserkova još kaže:

- Mada, samozvani disident, Ćosić je uvek bio pod okriljem ljudi na vlasti, od Tita i Miloševića do današnjih „demokratskih“ lidera. On je intelektualni arhitekta srpskog nacionalizma koji samo menja svoje odelo.

SPC, SANU, Udruženje književnika Srbije i Beogradski univerzitet doprineli su buđenju nacionalne energije, ocenila je Biserkova. Uprošćavale su se istine o vekovima dugom žrtvovanju srpskog naroda.

Uzdizanje srpskog nacionalnog pitanja argumentovano je time da je konfederalizacija Jugoslavije pokušaj uništenja srpske nacije. To je, smatra Biserkova, bio signal Srbima da se bore za „ozbiljno ugrožen nacionalni identitet i taj cilj učine glavnim preduslovom budućeg opstanka“.

Usvajanje Ustava Srbije 1990. godine, smatra Biserkova, označio je kraj prve faze priprema da se uništi Jugoslavija. To je bio „prvi secesionistički dokument“, koji je isključio Srbiju iz legalnog sistema SFRJ.

Biserkova, zatim tvrdi i ono što Hrvatska poteže kao glavni argument u tužbi protiv Srbije - da je JNA (1990) de fakto postala srpska armija:

- Sa JNA na svojoj strani Srbija je postala superiorna u odnosu na druge jugoslovenske narode i bila u stanju da postigne svoje ratne ciljeve u Hrvatskoj i Bosni.

U pisanoj izjavi Biserkova je takođe navela:

- Verujem da je važno rasvetliti aspiracije Srba na Jugoslaviju od njenog osnivanja. To takođe može biti od pomoći Srbiji da se suoči sa sopstvenom odgovornošću. Srpske elite se nisu odrekle nacionalnog programa i njegovih težnji ka teritorijalnoj ekspanziji, iako nedavne poruke međunarodne zajednice ukazuju da takve iluzije nemaju izgleda. Srpski lideri, međutim, i dalje neguju ove iluzije prema Bosni.

Konstatujući postojanje „totalnog nerazumevanja savremenih procesa“, Biserkova je zaključila da to Srbiju „čini sklonom daljoj fragmentaciji“!

(Telegraf.rs)