Kako su budisti osvojili Zvezdaru dvadesetih godina: Izgradili su i svoj hram, bili cenjene komšije

"Kinezi" su preplavili mirni Mali Mokri Lug dvadesetih godina prošlog veka. U ono vreme bilo je sigurno neobično videti zajednicu od 300-400 ljudi drugačijeg izgleda, iskošenih očiju i potpuno nepoznate kulture, jezika i religije.

Nisu to bili Kinezi, reč je o Kalmicima, narodu s Kavkaza koji ispoveda mahom budističku veru, a koje je naš narod, budući da su s Istoka, pojednostavljeno nazvao Kinezima. Došli su u Srbiju kao izbeglice u periodu od 1920. do 1923. godine.

Preporučujemo

Kao jedna veća zajednica sunarodnika, daleko od rodnog kraja, trebalo je da zadovolje svoje verske potrebe, ali u Beogradu budizam nije bio prisutan. Stoga su rešili da na Zvezdari izgrade svoj hram i tako su upotpunili veoma raznoliku religijsku sliku Beograda.

Oni su najpre 1928. godine formirali svoju koloniju, čiji je predsednik bio predstavnik ruske emigracije, Abuša Aleksejev, pukovnik ruske vojske. On je zajedno sa budističkim starešinom pokrenuo akciju za izgradnju bogomolje, koja je završena 1929. godine u Metohijskoj ulici, potom nazvanoj Budistička, a danas Budvanska ulica.

Život pri hramu i u Budističkom duhovnom savetu bio je bogat, uspostavljene su veze s Kalmicima u svetu, izučavao se jezik i vera, ali nisu imali novca da pokrenu svoju školu, pa su ališani pohađali srpske ili ruske škole.

Prava atrakcija za Beograđane bila je vest da u ovaj hram stiže bronzani kip Bude, čak iz Tokija.

Kalmici su nestali iz naše zemlje 1944. godine, još pre oslobođenja.

Upravo strah od Crvene armije koja je nadirala ka Srbiji poterao ih je dalje u izbeglištvo, jer su oni zajedno s Rusima stigli u Srbiju kao poražena strana u ratu s boljševicima.

Bili su u opasnosti kao narod lojalan carskoj vojsci i mogli su da se vrate u SSSR tek 1957. godine, u vreme vlasti Nikite Hruščova.

Beogradski budistički hram je opustošen i, na kraju, u vreme komunizma porušen. Nije više ni bilo vernika...

(Telegraf.rs)