"U rukama je nosila sina (5) glava mu je bila razneta": Obeležena godišnjica stradanja 305 Srba u Skelanima

Printskrin: Facebook/BN Portal

Kod Centralnog spomenika za 305 poginulih srpskih civila i vojnika u Skelanima kod Srebrenice danas je služen parastos i odata počast ubijenim Srbima iz ovog mesta i susednih sela, od kojih je 69 nastradalo na današnji dan pre 31 godinu.

Parastosu je prethodilo polaganje cveća na spomen-obeležja nastradalim Srbima 16. januara 1992. godine u selima Ćosići i Kalimanići.

Nastavljajući etničko čišćenje srednjeg Podrinja i uništavanje svega što je srpsko, započeto u aprilu 1992. godine, jake muslimanske snage od nekoliko hiljada vojnika iz Srebrenice, pod komandom Nasera Orića, napale su u zoru 16. januara 1993. godine srpska sela oko Skelana.

Muslimanske jedinice upale su u sela pre svanuća, ubijale i klale civile na spavanju u njihovim kućama, pljačkajući i uništavajući sve što su stigle.

Tog dana ubijeno je 69 stanovnika ovog kraja, a dve trećine nastradalih bili su civili, među kojima i nekoliko dece.

Printskrin: Facebook/BN Portal

Ranjeno je 165 meštana. Od 30 zarobljenih, polovina nije preživela mučenja u srebreničkim kazamatima, a četvoro se još vode kao nestali. Stanovnici su tražili spas u povlačenju prema graničnom mostu ka Bajinoj Bašti u Srbiji, dok su neki pokušali spasiti živote preplivavanjem Drine.

Most na Drini, preko kojeg se civilno stanovništvo jedino moglo prebaciti u Srbiju, bio je pod stalnom mitraljeskom i snajperskom vatrom i postao je srpsko stratište, pa je u pokušaju bekstva na mostu i u njegovoj blizini nastradalo najviše civila, kao i u talasima hladne Drine.

Najmlađa žrtva bio je petogodišnji Aleksandar Dimitrijević, a njegov brat Radislav imao je 11 godina. Sa majkom Milicom pokušali su izbeći u Bajinu Baštu, ali su kod graničnog mosta pogođeni neprijateljskim kuršumima.

"Gordana Sekulić (30) širila je ruke poput krila tog dana štiteći od kuršuma svoju malu dečicu. Majka je očajnički želela da sačuva svoje gnezdo, svoje potomstvo. Pogođena s leđa, u vrat, na polovini mosta pala je mrtva.

Čuo sam samo krik: „Spasavajte mi decu!

Imao sam utisak da mi se srce odronilo kad sam video kada je Milica Dimitrijević u policijsku stanicu unela mrtvog sina Aleksandra. Imao je samo pet godina. Glava mu je bila razneta, mozak je curio po njenim rukama. Njaga je ostavila i vratila se po sina Radisava (10) koji je bio teško ranjen. Prebačen je na VMA u Beograd, ali ni njemu pomoći nije bilo…

Četrnaestogodišnji dečak je vozio devetoro dece. Bežali su ka mostu. Njihov put je prekinuo rafal u centru Skelana, svega dvesta metara od mosta, od spasa, pogođeni su braća Dimitrijevići. Pogođeni su iz blizine, a da ruka onog ko je pucao nije zadrhtala iako je video da puca u goloruku decu", ispričao je svedok tog jezivog događaja.

Gordana Sekulić ubijena je na mostu, a njena dva sina su preživela i danas žive u Srebrenici sa ocem Mirkom.

Tada maloletni Cvetko Ristić iz Kušića ostao je bez cele porodice, kuće i imovine. Ubijeni su mu roditelji, sestra, a bratove posmrtne ostatke još nije pronašao. Kuća mu je obnovljena 16 godina nakon rata.

Nakon uništavanja više od stotinu srpskih sela i zaselaka u bratunačkoj i srebreničkoj opštini tokom 1992. godine, muslimanske snage predvođene Orićem, na Božić 1993. godine zauzele su Kravicu i još nekoliko srpskih sela u njenom okruženju, počinivši stravičan masakr nad civilnim stanovništvom.

Devet dana kasnije usledio je sveobuhvatan napad na Skelane i okolna sela uz učešće više hiljada pripadnika muslimanskih jedinica i, prema Orićevom planu, to je trebalo da bude završni udarac srpskom narodu i njegovo uništenje ili potpuni progon sa prostora srebreničke opštine i leve obale Drine.

Za ta dva dana, na Božić u Kravici i 16. januara u Skelanima Orićevi dželati ubili su 118 Srba od kojih više od polovine civila i ranili čak 345 osoba od kojih su dve trećine bili civili.

Nastojeći da zatru sve što je srpsko na ovom području, muslimanske snage su tog dana opljačkale i spalile srpska sela Ćosići, Kostolomci, Klekovići, Božići, Blažijevići, Kolari, Zečevići, Kušići, Stajšići, Maltaši, Stublovi, Arapovići, Bujakovići, Liješće, deo srpskih Skelana i još nekoliko sela.

Nisu stigli do Crvice i njenih zaselaka, te Petriče i to su jedina srpska sela u srebreničkoj opštini koja nisu spaljena u proteklom ratu.

Za brojne masovne zločine koje su muslimanske snage počinile nad Srbima u Podrinju, pa i za ove u Skelanima, niko nije odgovarao, a nisu bili obuhvaćeni ni optužnicom protiv Orića u procesu koji se okončao njegovim oslobađanjem u Sudu BiH, preneli su Srna i RTRS.

(Telegraf.rs)