Ovaj četnički izdajnik stoji iza hvatanja i predaje Nemcima narodnog heroja kojem u Valjevu skrnave spomenik!

Foto-kolaž: Wikimedia / Slobodanka Vasić

Građane Srbije je veoma uznemirilo skrnavljenje spomenika narodnom heroju Stjepanu Filipoviću u Valjevu, koji je pre nekoliko dana išaran užasnim simbolima.

Nepoznati vinovnici, koji su na ovaj način pljunuli na uspomenu Filipovića, ali i svih rodoljuba koji su dali živote u borbi protiv okupatora u Drugom svetskom ratu, još nisu uhvaćeni, a žrvljotine sa spomenika su u međuvremenu uklonjene.

Preporučujemo

Ekipa Telegrafa je posetila oskrnavljeni spomenik i dobila potresne izjave građana Valjeva o incidentu. 

Ipak, nesoji koji su ovo učinili izgleda da su se vratili na mesto zločina, pa je jutros u spomeniku pronađen zaglavljen metak. Nema sumnje, jeziva poruka izdajnika upućena rodoljubima.

Jedna činjenica u vezi sa Filipovićem možda nije poznata svima, i trebalo bi je spomenuti.

Njega su nemačkim okupatorima, nacistima koji su napravili genocid u Srbiji i Jugoslaviji, predali četnici ozloglašenog izdajnika, četnika Koste Pećanca, u pokušaju da se dodvore hitlerovcima.

A evo ko je bio Pećanac, poznati izdajnik srpskog naroda:

Konstantin Milovanović, poznatiji kao Kosta Pećanac, bio je srpski četnički vojvoda tokom balkanskih ratova, Prvog svetskog rata i Drugog svetskog rata. Pećanac je učestvovao u borbama na strani Srbije tokom balkanskih ratova i Prvog svetskog rata, kada se pridružio snagama Koste Vojinovića Kosovca tokom Topličkog ustanka 1917. godine. U međuratnom periodu bio je značajan vođa četničkih veteranskih udruženja, a takođe je bio poznat i po snažnom neprijateljstvu prema KPJ, što ga je učinilo popularnim u konzervativnim krugovima. Tokom Drugog svetskog rata, Pećanac je sarađivao sa nemačkom vojnom upravom i njihovom marionetskom vladom u okupiranoj Srbiji.

Pred samu invaziju sila Osovine na Jugoslaviju u aprilu 1941. jugoslovenska vlada je dala Pećancu novac i oružje da organizuje gerilske jedinice u južnoj Srbiji, Makedoniji i Kosovu. Pećanac je u dolini reke Toplice obrazovao četu od oko 300 ljudi, koja je izbjegla uništenje tokom invazije. U prva tri meseca od kapitulacije, Pećanac je okupio još trupa od srpskih izbeglica iz Makedonije i Kosova. Međutim, njegovi četnici su se borili samo protiv albanskih grupa u ovoj oblasti i nisu se borili protiv Nemaca. Nakon izbijanja ustanka na okupiranoj teritoriji početkom jula 1941. Pećanac je ubrzo napustio borbu protiv sila Osovine i krajem avgusta je sklopio sporazume sa nemačkim okupacionim vlastima i marionetskom vladom Milana Nedića u cilju saradnje u borbi protiv partizana predvođenih KPJ. U julu 1942. godine, vođa suparničkog četničkog pokreta Draža Mihailović je uredio da ga Vlada u izbeglištu osudi kao izdajnika. Pećančeva dalja saradnja sa Nemcima je uništila i ono preostalog ugleda koji je stekao u balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu.

Nijemci su brzo shvatili da Pećančevi četnici čiji je broj narastao na 8.000, nisu efikasni i pouzdani, pa čak ni Nedićeva vlada nije imala poverenja u njih. Pećančevi četnici su potpuno raspušteni do marta 1943. Samog Pećanca je na neko vreme internirala Nedićeva vlada, a ubili su ga Mihailovićevi četnici u maju ili junu 1944. godine.

Stjepan Steva Filipović bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije. Odrastao je u Mostaru, gde je završio osnovnu školu i dva razreda gimnazije, a potom je u Kragujevcu učio električarski i bravarski zanat. Godine 1937, kao mladi radnik je pristupio revolucionarnom radničkom pokretu. Učestvovao je u mnogim demonstracijama, radničkim štrajkovima i drugim akcijama, zbog čega je bio uhapšen i proteran u rodno mesto. Oktobra 1940. postao je član ilegalne Komunističke partije Jugoslavije.

Isticao se hrabrošću i u drugim borbama valjevskih partizana, a posebno prilikom napada na Krupanj i Šabac, septembra 1941. godine. Bio je postavljen za komandira čete, a potom i za komandanta Kolubarskog bataljona. Krajem septembra je prebačen u Podrinski partizanski odred, gde je vršio dužnost političkog komesara odreda. Nakon Prve neprijateljske ofanzive i povlačenja glavnine partizanskih snaga u Sandžak, krajem 1941. ostao je na terenu zapadne Srbije.

Nakon reorganizacije preostalih partizanskih snaga bio je imenovan za komandanta Tamnavsko-kolubarskog bataljona.

Filipović je s još dvojicom partizana zarobljen 24. decembra 1941. u selu Trbosilje, kod Loznice. Četnici Koste Pećanca su ga potom sproveli u Šabac i predali žandarmima, koji su ga potom predali Nemcima. Izvesno vreme je bio u zatvoru Gestapoa u Beogradu. Tokom istrage u zatvoru bio je strašno mučen i zlostavljan, s namerom da oda ostale partizane na terenu, kao i njihove saradnike. Pošto je ostao uporan u odbijanju saradnje, okarakterisan je kao „nemoguć slučaj” i premešten u Valjevo, gde je javno obešen 22. maja 1942. godine.

Za narodnog heroja proglašen je 14. decembra 1949. godine. U Valjevu je 1960. podignut monumentalni Spomenik borcima Revolucije, rad vajara Vojina Bakića, koji predstavlja Filipovića neposredno pred vešanje.

(Telegraf.rs)