Osam godina od pogroma Srba na Kosmetu (FOTO / VIDEO)
Mišljenja lidera Srba o odnosu države prema preostalim Srbima su različita - jedni tvrde da su izdani, drugi pak da je država pomogla koliko je mogla
Na današnji dan navršava se osam godina od početka nasilja na Kosovu i Metohiji, kada su se na meti Albanaca našli Srbi, njihova imovina, spomenici kulture i svetinje Srpske pravoslavne crkve, a iz domova je proterano više od 4.000 ljudi.
U talasu albanskog nasilja, koje je počelo 17. marta 2004. godine, ubijeno je 19 osoba, osam Srba i 11 Albanaca, dok se dvoje Srba još vode kao nestali. Za samo dva dana povređene su 954 osobe, među njima 143 srpske nacionalnosti i desetine pripadnika međunarodnih snaga koji su se sukobili s Albancima štiteći Srbe i njihovu imovinu od napada. Uništena su i 72 vozila UN. Proterano je 4.012 Srba, etnički očišćeno šest gradova i devet sela, a porušeno je, zapaljeno ili teško oštećeno 935 srpskih kuća i 10 društvenih objekata - škola, domova zdravlja, pošte.
Posebna meta Albanaca bili su duhovno nasleđe i graditeljska baština srpskog naroda, pa je srušeno, zapaljeno ili teško oštećeno 35 verskih objekata, među kojima 18 spomenika kulture. Do temelja su srušeni i manastir Devič kod Srbice i konaci manastira Svetih Arhangela kod Prizrena; u Prizrenu su izgorele i crkve Bogorodice Ljeviške iz 14. i Svetog Đorđa iz 16. veka, na čijem je svodu ispisana preteća poruka: "Smrt Srbima".
Uništena je Prizrenska bogoslovija, episkopsko sedište u Prizrenu, oskrnavljena su srpska groblja, pri čemu nisu pošteđene ni grobnice Svetog Joanikija Devičkog u manastiru Devič kod Srbice i cara Dušana u manastiru Svetog Arhangela u Prizrenu.
U crkvama je nestalo ili je oštećeno više od 10.000 vrednih fresaka, ikona, putira, odeždi i drugih crkvenih relikvija, kao i knjige krštenih, venčanih i umrlih koje svedoče o vekovnom postojanju Srba na KiM.
Osam godina kasnije, lideri Srba upozoravaju na to da još nije ostvaren napredak u kvalitetu života i opstanka Srba na Kosovu, kao i da mnogi nealbanci žive u getu, svakodnevno se plašeći za svoj život i život svoje porodice. Međutim, njihova mišljenja o odnosu države prema preostalim Srbima su različita. Jedni tvrde da su preostali Srbi izdani, drugi ne dele takvo mišljenje.
(I. Mitkovski)