Otvorena izložba posvećena radovima Lazara Vozarevića u Salonu MGB

Povodom obeležavanja 100 godina od rođenja Lazara Vozarevića (1925–1968), u Salonu Muzeja grada Beograda, otvorena je izložba "Lazar Vozarević 100 godina od rođenja", posvećena ovom istaknutom umetniku, koji je tokom pedesetih i šezdesetih godina 20. veka ostavio prepoznatljiv trag na tadašnjoj srpskoj i jugoslovenskoj likovnoj sceni.

Na izložbi, koja predstavlja rezultat saradnje Galerije "Lazar Vozarević" iz Sremske Mitrovice i Muzeja grada Beograda, predstavljeno je 50 radova Vozarevića koji se čuvaju u zbirkama ove dve ustanove.

Preporučujemo

Kustoski tim izložbe činili su Marija Vuruna i Marija Vukajlović iz Galerije "Lazar Vozarević", i Marija Stošić i Predrag Đidić iz Muzeja grada Beograda.

Istaknuti umetnik, ne tako dugog životnog veka (43 godine), a plodne karijere, Vozarević se, osim slikarstvom, izradom crteža, mozaika, ilustraicija, bavio i pedagoškim radom na Likovnoj akademiji u Beogradu i bio je istaknuti akter kulturnog i javnog života prestonice u godinama nakon Drugog svetskog rata.

Bio je član grupe Jedanaestorica i Decembarske grupe, sa kojima je, u početnim fazama svog stvaralaštva, zajedno izlagao.

Uvodio je tada nove poglede na doživljaj umetničke slike, ali i na sam čin slikanja, kome je pridavao sve veći značaj eksperimentišući bojama, lakovima, prskanjem, grebanjem platna.

Metodom korišćenja takozvanih "pulija", metalnih tapetarskih nitni različitih veličina, koje je postavljao u pravilnom linearnom ili kružnom rasporedu, ulazeći u polje geometrijske apstrakcije, te izlaskom slike u prostor i zauzimanjem treće dimenzije, Vozarević je ostvario vrhunska dela u srpskoj umetnosti tokom druge polovine 20 veka.

Lazar Vozarević, osobena ličnost srpskog modernizma, po izrazitom talentu 'nabijenom do eksplozivnosti', smelom osvajanju slikarskog prostora u duhu novih shvatanja i manifestaciji snažne volje u izgradnji ličnog stila, hrabro se nametnuo domaćoj sredini novom koncepcijom slike, prožetom neprikosnovenim autoritetom Pikasovog stvaralaštva.

Prema biografima, naviku da neumorno stvara stiče još u studentskim danima, uvek pokušavajući da za korak ispred drugih 'nadoknadi vreme', ali i da vizionarski stvori nove sinteze.

Tokom jednog disonantnog, političkim stavovima u umetnosti obremenjenog doba, suprotstavlja se nametnutoj doktrini socijalističkog realizma, kojoj nije bio naklonjen u vremenu koje se jednim delom poklapalo s njegovim umetničkim formiranjem na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu (1943–1948).

Kao pripadnik prve posleratne generacije, preuzeo je jednu od ključnih uloga u osavremenjivanju likovnog jezika u umetničkom delovanju zasnivanom na ideji da za moderno delo nije dovoljno samo srušiti mimezis, već umesto njega treba ponuditi i novi svet formi.

Slikarstvo Lazara Vozarevića, kako je to ranije istakao Lazar Trifunović, "bilo je u samom jezgru naše avangarde, u matici modernog eksperimenta, sposobno da staru vrednost preporodi, oživi i uvede u savremeni senzibilitet".

Njegova prva samostalna izložba, održana juna 1952. godine u Galeriji ULUS-a, prema mišljenju Miodraga B. Protića je bila, nakon Lubardine izložbe 1951. godine, "najodvažniji pokušaj da se vlastiti izraz nađe mimo principa koji su kod nas bili već priznati".

Stalno istraživanje aktuelnih tokova savremenih umetničkih izraza obeležilo je celokupni opus Lazara Vozarevića, od samih početaka njegovog umetničkog stvaralaštva do naglog prekida zbog prerane smrti.

Upravo ta savremena umetnička traganja, u jednoj svedenoj meri, mogu da se sagledaju u njegovim radovima koji se čuvaju u kolekcijama Galerije "Lazar Vozarević" i Muzeja grada Beograda.

Izložba će trajati do 20. jula 2025. godine.

(Telegraf.rs/Tanjug)