Deset godina od smrti Miroslava Josića Višnjića, jednog od najplodnijih pisaca srpske književnosti

Srpski književnik Miroslav Josić Višnjić ovaj svet napustio je pre deset godina, 8. septembra 2015.

Jedan od najplodnijih pisaca srpske književnosti stasao je u biblioteci, a veliko ime koje je odredilo njegovo odrastanje bio je Miloš Crnjanski, čija dela, i ličnost, su mu bili zajednička, određujuća, inspiracija. Odrastao je okružen njegovim knjigama, fotografijama, intervjuima, novinskim isečcima.

Preporučujemo

Otuda, kako se sam izrazio, u "srpsku pismenu šumu" ušao je sasvim prirodno, kao da mu je taj put bio predodređen.

Sam je svedočio da je knjizi i literarnom radu bio posvećen sedam dana u nedelji.

Pisao je priče, pripovetke, liriku, romane, poeziju za decu. Sa tematikom od svakodnevice, najčešće, prikazujući najrazličitije vidove ljudskog iskustva, preko ozbiljne, katkad opore lirike sa visokim porukama i dilemama, do nacionalno istorijske problematike, ozbiljne, odgovorne, opominjuće.

Bio je to negovan, sočan stil, a opet bez suvišne težine, jezik rasnog pisca.

Pisao je o mučnoj prošlosti Srba, ratovima, seobama, njegovoj rodnoj Bačkoj, voljenom Somboru, od revolucionarne 1848/49 sve do muka novijih vremena, kao Golom otoku, ili studentskim nemirima 1968. čiji je bio učesnik, između ostalog i kao sekretar tada važnog glasila "Student".

Pisao je o porodičnim odnosima, ljubavima i omrazama, pa i o devedesetim, i ratu 1999. kada se Srbija ponovo našla suočena "sa silama nemerljivim".

Objavio je tridesetak knjiga, od čega devet romana, čiji je ukupni tiraž dosegao čak stotinu hiljada.

Potonji veliki srpski pisac prvu priču objavio je kao učenik sedmog razreda, decembra 1959. Gornjomilanovačke "Dečje novine" tada i decenijama potom veliki izdavač, izvesno vreme i najveći u bivšoj Jugoslaviji, bile su velikodušne i honorarom, na iznenađenje njegovih bližnjih.

Miroslav Josić Višnjić rođen je u Staparu, nedaleko od Sombora, decembra 1946. Završio je učiteljsku školu, nastavljača stare somborske "Preparandije".

Ta ugledna škola, jedna od najstarijih u Srba, nastavljač je tradicija "Norme" Avrama Mrazovića, utemeljene u Somboru 1778. A onda i "Preparandije" koja se od 1816. nazivala, pompezno, "Kraljevsko pedagogičeski institut srbski" oslanjajući se pritom na prethodnu srpsku učiteljsku školu iz Sent Andreje.

Današnje reprezentativno zdanje izgrađeno 1895. na mestu prethodne zgrade "Norme" zadužbina je patrijarha Georgija Brankovića (Kulpin 1830 - Sremski Karlovci 1907).

Svetsku književnost je studirao, i apsolvirao, u Beogradu, ali ne i diplomirao.

Radio je gotovo sve vreme u izdavaštvu. Bio je lektor, korektor, tehnički urednik, sekretar lista "Student", radio je u Srpskoj književnoj zadruzi. Uređivao je publikaciju "Relations".

Pokrenuo je biblioteku "Novi Albatros", odnosno revitalizovao međuratni ugledni "Albatros". Vodio je, uspešno, i privatno izdavačko preduzeće, jedno od prvih u socijalističkoj Jugoslaviji "Književna fabrika MJV i deca".

Prevođen je na francuski, engleski, nemački, poljski, mađarski, holandski, italijanski, češki, njegovi radovi pojavili su se u čak u tridesetak antologija. Godine 1995. doživeo je objavljivanje Izabranih dela, u sedam knjiga.

Kako neretko biva, proporcionalna vrednosti njegovog dela bila je Josićeva skromnost. Povučen, tih, posvećen isključivo književnom radu, daleko od reflektora, medija, javnosti, ostao je u izvesnom smislu van glavnih tokova, kao ličnost, uprkos veličini njegovog dela.

Veliki majstor pripovedanja, nazvan, zbog retke posvećenosti, i monahom srpske književnosti, ovaj svet napustio je septembra 2015. sa nepunih 69 godina.

(Telegraf.rs/Tanjug)