Vilinski dimnjaci i hrišćanske crkve: Goreme je najlepši turski nacionalni park

Iako je priroda imala veći udeo u stvaranju kupastih formacija na području Anadolije, nema nikakve sumnje da su ljudi i te kako imali uticaja na kreiranje pejzaža, po kome je danas Nacionalni park Goreme poznat.

Zapravo se radi o kupastim formacijama, koje su formirane od vulkanskog pepela bele boje, poznatog pod nazivom tuf. Iako je on u osnovi beličaste boje, na ovim formacijama vidljive su i druge nijanse i boje, za šta je svakako zaslužna majka priroda.

Ljudi su takođe imali udela u formiranju pejzaža, koji se smatra možda i najinteresantnijim u tom delu sveta. Naime, u pokušajima da se skriju od brojnih ugnjetavača, ljudi su u unutrašnjosti ovih stenovitih formacija stvarali svoje domove, koji su bili povezani podzemnih hodnicima.

Grad okružen vilinskim dimnjacima

Na području čuvene regije Kapadokija, nalazi i grad Goreme. Smatra se jednim od najstarijih na tom području i po njemu je nazvan jedan od turskih nacionalnih parkova, koji obuhvata površinu od oko 9.600 hektara.

Nacionalni park Goreme se nalazi na području centralnog dela oblasti Anadolije, u vilajetu Nevšehir. Od 1976. godine je zvanično proglašen nacionalnim parkom, a sedam lokaliteta na području parka nalaze se na listi svetske baštine UNESCO.

Aktivnost nekadašnjih vulkana Golum, Eficies i Hasa koji su se nalazili u blizini, zaslužna je za taloženje tufa, odnosno za formiranje ovih formacija neobičnih oblika i strukture. Upravo su takozvani vilinski dimnjaci, kako ih još nazivaju, jedno od osnovnih obeležja ne samo Kapadokije, već i čitavog nacionalnog parka.

Hrišćani u Goremu

Postoje indicije da su prvi monasi na ovom području obitavali još tokom 4. veka. Istorijski posmatrano, grad se pod tadašnjim nazivom Maccan u pisanim izvorima prvi put pominje tokom 7. veka, i to u delu „Čini Svetog Hijerona“.

Budući da su stanovnici često bivali na meti napada, to se javila i njihova potreba da se zaštite. Zato su se skrivali u unutrašnjosti stenovitih formacija, o čemu i danas svedoče materijalni ostaci na području Nacionalnog parka Goreme.

Na području sela Goreme i u nekoliko naselja u okolini nalazi se ukupno pet crkava. Durmus Kadir je najveća među njima. Smatra se da je formirana tokom 6. i 7. veka i danas je karakteriše prilično dobra očuvanost. Za ostale crkve se smatra da su nastale 4-5 vekova docnije. U vreme kada se sedište episkopije nalazilo u Goremu, sagrađena je i poslednja od očuvanih crkava. U centru grada su Orta Mahalli i Bezirhani, dok se crkva Karabulut nalazi na oko pola sata hoda od grada.

Iako se u unutrašnjosti stenovitih formacija i danas ponegde mogu videti kuće, većina ih je preuređena u ugostiteljske i smeštajne objekte, što daje posebnu draž prilikom obilaska ove turske znamenitosti.

Selo Goremi nije prostrano, ali je njegova okolina jednako fascinantna. Zato se turisti najčešće odlučuju i za obilazak čuvenih podzemnih gradova Derinkui i Kaimakli koji se nalaze u okolini. Selo je redovnim autobuskim linijama povezano i sa većim gradovima, poput Nevsehira, Urgupa i Avanosa.

(Telegraf.rs)