Naučnici dešifrovali DNK drevnog Egipćanina i ostali zapanjeni: "Ovo je dokaz o spoju dalekih svetova"

Naučnici su prvi put uspešno dešifrovali kompletan genom jednog drevnog Egipćanina i otvorili novo poglavlje u razumevanju rane istorije ove civilizacije.

Genetski materijal potiče od muškarca koji je živeo u periodu kada su se prve piramide uzdizale duž Nila. Analiza njegovog DNK otkriva da je većim delom vodio poreklo iz severne Afrike, dok se značajan deo njegovog nasleđa može povezati s regionom Plodnog polumeseca (sastoji se od podregiona Mesopotamije i Levanta).

Preporučujemo

Biološki dokaz

Ovo otkriće, koje predstavlja rezultat višegodišnjeg rada i primene najsavremenijih genetičkih tehnika, konačno pruža biološki dokaz za odavno pretpostavljene kulturne i migracione veze između Egipta i Zapadne Azije.

Dešifrovanje drevne DNK u egipatskim uslovima izuzetno je teško zbog visoke temperature i protoka vremena koji razgrađuju genetski materijal. Još 1985. godine, švedski naučnik Svante Pabo je uspeo da izdvoji klonirani DNK iz egipatske mumije, ali su puni ljudski genomi iz ovako starih ostataka bili izvan domašaja - sve do sada.

Ostaci pomenutog muškarca su pronađeni na arheološkom nalazištu Nuerat, nekih 265 kilometara južno od Kaira, a njegov život se poklapa s periodom Starog kraljevstva, prenosi Earth.com.

Ilustracija: Shutterstock

Sklapanje DNK slagalice

Vodeći genetički rad i analizu sprovela je Adelin Džejkobs, stručnjak sa Univerziteta “Džon Murs” u Liverpulu i Instituta “Frensis Krik”.

“Sklapanje slagalice od DNK, kostiju i zuba ovog pojedinca omogućilo nam je da stvorimo sveobuhvatnu sliku njegovog života i porekla”, izjavila je ona.

Radiokarbonsko datiranje pokazuje da je čovek živeo između 2855. i 2570. godine pre nove ere. Njegovi ostaci bili su smešteni u veliku keramičku posudu, unutar grobnice isklesane u steni, što je zajedno sa hladnijim mikroklimatskim uslovima omogućilo bolje očuvanje DNK (u poređenju sa ostacima iz peščanih grobnica ili kasnijih mumifikovanih tela).

Pontus Skoglund, vodeći autor iz Instituta “Frensis Krik”, ističe:

“Nova genetička tehnologija nam je omogućila da prevaziđemo tehničke prepreke i eliminišemo mogućnost kontaminacije, pružajući prvi genetski dokaz o mogućem kretanju ljudi u Egiptu u to vreme”.

Foto: Shutterstock.com

Život ispunjen teškim radom

Analiza je pokazala nizak nivo kontaminacije i karakteristična molekularna oštećenja, što potvrđuje autentičnost drevne DNK.

Procene pokazuju da je čovek imao oko 60 godina u trenutku smrti i da je bio visok oko 160 centimetara. Na skeletu su vidljivi znaci osteoartritisa i istrošenosti kostiju, što ukazuje na život ispunjen napornim fizičkim radom.

Položaj u grobnici i velika keramička posuda ukazuju na relativno visok društveni status, iako fizički tragovi govore o teškom životu. To može sugerisati prestiž zasnovan na veštinama ili društvenu priču koja se nije mogla potpuno rekonstruisati samo iz kostiju.

Foto: Shutterstock

Teorija o mešanju populacija

Genetska analiza otkriva da je oko 80% njegovog porekla lokalno, povezano sa starosedeocima severne Afrike, dok je preostalih 20% u skladu sa populacijama iz Mesopotamije - istočnog dela regiona Plodnog polumeseca.

Ovaj genetski profil podržava teoriju o mešanju populacija u Egiptu tokom formiranja ranih državnih sistema, a što se podudara sa arheološkim nalazima koji ukazuju na kontakte sa Zapadnom Azijom - kroz tehnologiju, umetničke motive i stilove.

Genetska analiza je upotpunjena izotopskom analizom, koja ispituje hemijske tragove u zubima kako bi se utvrdila ishrana i geografsko poreklo tokom detinjstva. Rezultati ukazuju da je ranu mladost proveo u dolini Nila, što je u skladu sa genetskim nalazima.

Foto: Shutterstock

Osim ideja i robe, putovali i ljudi

Za razliku od ranijih istraživanja, koja su donela samo delimične podatke iz mnogo mlađih mumija iz mesta Abusir el-Melek, ovaj slučaj pruža kompletan genom iz rane faze faraonskog Egipta, kada se uspostavljaju pisani sistemi, monumentalna arhitektura i složena državna administracija.

Dosadašnje veze između Egipta i Zapadne Azije bile su potvrđene uglavnom putem artefakata, poput keramike i zanatskih tehnika, a sada postoji dokaz da su, osim ideja i robe, putovali i ljudi.

Naučnici naglašavaju da jedan egipatski genom ne može predstavljati čitavu zemlju - niti vekove istorije. Biće potrebno mnogo više uzoraka iz različitih regiona i vremenskih perioda kako bi se u potpunosti razumelo kako se genetsko poreklo menjalo kroz vreme.

Ipak, ovo otkriće predstavlja značajnu prekretnicu i referentnu tačku za dalja istraživanja.

(Telegraf.rs)