Uz obalu Dunava nalazi se neobično groblje: Nijedan krst nema ime, već samo ovo obeležje, priča je pretužna

U luci Albern, tamo gde se industrijska zona polako stapa sa prirodom, nalazi se najmlađe i najneobičnije groblje u Beču. Grobovi su jednostavni - obične humke bez nadgrobnih spomenika ili ograda, označeni samo kovanim gvožđem u obliku krsta. Neki nose male table sa podacima kao što su "nepoznat", "bez imena", "muško", "žensko" ili samo datum... Ovde su između 1840. i 1940. godine sahranjivani ljudi koje je Dunav izbacio na obalu – nepoznate osobe bez porekla ili utvrđene smrti. Nekoliko od oko 600 žrtava je kasnije identifikovano, dok su mnoge zauvek ostale nepoznate.

Prvi grobovi na Groblju bezimenih stalno su uništavani poplavama, zbog čega je groblje 1900. godine preseljeno iza zaštitne brane. Godine 1935. groblje je dobilo kameni zid i kapelu - tzv. Kapelu vaskrsenja, u kojoj se i danas održavaju verska služba.

Preporučujemo

Sa izgradnjom luke Albern 1939. promenili su se tokovi Dunava i više nisu nošena tela. Ukoliko bi se to ipak desilo, sahranjivana su na Bečkom centralnom groblju. Poslednja sahrana prema zvaničnim podacima obavljena je 1940. godine.

Jedan čovek je značajno oblikovao istoriju ovog jedinstvenog groblja: dobrovoljni grobar Josef Fuš, koji je živeo od 1906. do 1996. brinuo je o groblju.

S velikim entuzijazmom je pazio da mnoge žrtve ne ostanu potpuno bezimene. Kroz objave o nestalim osobama sa opisom, uspeo je da identifikuje brojne žrtve. Njegova porodica i danas dobrovoljno brine o groblju.

Žrtvama Dunava

Na Sve svete, u

U luci Albern, tamo gde se industrijska zona polako stapa sa prirodom, nalazi se najmlađe i najneobičnije groblje u Beču. Grobovi su jednostavni: obični humci bez nadgrobnih spomenika ili ograda, označeni samo kovanom gvožđem u obliku krstova. Neki nose male table sa podacima kao što su „nepoznat“, „bez imena“, „muški“, „ženski“ ili sa datumom.

Ovde su između 1840. i 1940. godine sahranjivani ljudi koje je Dunav izbacio na obalu – nepoznate osobe bez poznatog porekla ili utvrđene smrti. Nekoliko od oko 600 žrtava je kasnije identifikovano, dok je mnoge ostalo zauvek anonimno.

Prvi grobovi na Groblju bezimnih stalno su uništavani poplavama, zbog čega je groblje 1900. godine preseljeno iza zaštitne brane. Godine 1935. groblje je dobilo kameni zid i kapelu – tzv. Kapelu vaskrsenja, u kojoj se i danas održavaju verska služba.

Sa izgradnjom luke Albern 1939. promenili su se tokovi Dunava i više nisu nošena tela. Ukoliko bi se to ipak desilo, sahranjivana su na Bečkom centralnom groblju. Poslednja sahrana prema zvaničnim podacima obavljena je 1940. godine.

Jedan čovek je značajno oblikovao istoriju ovog jedinstvenog groblja: dobrovoljni grobar Josef Fuchs, koji je živeo od 1906. do 1996. i brinuo o groblju.

S velikim entuzijazmom je pazio da mnoge žrtve ne ostanu potpuno bezimene. Kroz objave o nestalim osobama sa opisom, uspeo je da identifikuje brojne žrtve. Njegova porodica i danas dobrovoljno brine o groblju.

Žrtvama Dunava

U subotu, 1. novembra u 16:30, na Groblju bezimnih održaće se molitva i osvećenje grobova. U nedelju u 15:30 biće služena sveta misa za preminule i njihove porodice.

Potom će 9. novembra u 14 sati članovi ribarskog društva Albern tradicionalno položiti vence. Jednom godišnje ovim se sećaju žrtava koje nisu mogle biti izvučene iz Dunava.

Tom prilikom se na vodu spušta splav koji su sami napravili, ukrašen cvećem, vencima i svećama. Na njemu se nalazi simbolični nadgrobni kamen sa natpisom "Žrtvama Dunava" na nemačkom, češkom i mađarskom, uz molbu da se splav gurne dalje ukoliko zapne na obali.

(Telegraf.rs)